සරල සුන්දර අයියනායක
කැකුළු ඇතිදැයි නොවිමසා තුරග පිපෙනා අයියනායක
නියපිටින් සිඳ ළපටි දලුවක් එහිම රඳවමි අයියනායක
රන් දෙවොල් මන්දිරේ නොරැඳී විසිර වඩිනා අයියනායක
කතරගම සුර සමන් අභිබයි සරල සුන්දර අයියනායක
කොටියා තනියා පිඹුරු මංකඩ මංමුළා වැල් බේරමින්
වනන්තරයක තනි මගක් නොව නියම ආරෙන් පැමිණෙමින්
සොයා නව මං යන්න කීවා ලැබෙන ඇරඹුමෙ පිහිටමින්
නෑ කමක් නොව අපිම කොටසකි කැලෑ හදවත මව් වෙමින්
අයියනායක දෙය්යෝ වැඩ සිටි තුරුපතුත් ඔය පේවෙලා
වසන්තෙම හැඩ අරං එන්නැති දසන්තෙම මල් පුබුදලා
යන්න කියනවා පඬුරු අරගෙන මහ දෙවිඳ ඔබ නික්මිලා
මගේ වැඩිහිටි අයියනායක සරල ගැමියෙකි වන්නිලෑ
වරා මල ආරම්මණය කිමැයි....?
වරා මල
සහෝදර
පොදියෙන් බැහැරිව
ලිහාගෙන සළුව
පැටලුම් අතහැර
විහිදාය සේලය
දහස් අතින්
අල්ලාගෙන හුළඟ
ලබන්නට නිදහස
විඳින්නට නිදහස
ඉඳින් ඔබෙ ගමන
හුළඟ එක්කයි
රළු
පරළු
වේගවත්
මද
පවන්
ලැසි
නොපෙනෙනා
හුළඟ එක්කයි
හුළඟ ඔබදැයි
විටෙක මට සිතෙයි
බිජුවටත් එල්ලන්
යන ගමන
රැගෙන යන බිජුවට
බර නැද්ද ?
එහි පැතුම
සරලද?
මග
නොමග
පහදද්දි
සුළගේ තැවුල්
කියනවද ඔබ එක්ක
අසාගෙන සියක් සවනින්
සැනසිය හැකිද
ඔය හුළඟ
දැනෙයි මට
ඉවසීම
ගුලිව ඉපදුනු
කල් බලා
ඉගිලුණු
යනෙන අතරමග
මරුකතර
හෙල් වැටිය
තුරු ගොමුව
විහඟ තුඩ
මගහැර
නිම කරන්නට
ඔය ගමන
දුහුල් මල
ආරම්මණය කිමැයි?
සැකයි මට ඔය හුළඟ
Subscribe to:
Posts (Atom)